درگذشت اشو زرتشت

خشنه اتره اهوره مزدا
با درود به سرورم اشو زرتشت مهر اسپنتمان


فره کیانی-  هر سال که می شود با فرا رسیدن روز خور از ماه دی تکاپوی شور برانگیزی میان زرتشتیان برپا می شود. تمامی نگاهها دارای درونی دراز و گسترده است، لبخندها دارای معانی بزرگ است. اما شوند این رخداد چیست؟

امروز روز خور است، روزی که زرتشت تن گیتوی خویش را بدرود گفت و به آنچه که شایسته اش بود پیوست. امروز زرتشتیان برای زرتشت نمی گریند ، آنها بر سر و سینه خود نمی کوبند، آنها فریاد را بلند نمی کنند تا بگویند سالگرد درگذشت پیامبرشان است. زرتشتیان به آتشکده ها می روند و گرد هم اهورامزدا را ستایش می کنند. زرتشتیان پیامبر و اَشَوَن خویش را مرده نمی بینند آنها با یاد وی زندگی خویش و جهان را بسوی راستی و درستی که همانا رستگاری و جاودانی ست راهبری می کنند.

اگر رویه های آلبوم جاودانه روزگار را ورق بزنیم، بدون تردید به نام زرتشت بر می خوریم و در همه جا از شگفتی های گفتار وی می شنویم. در زمان زندگانی زرتشت روان جهان به درگاه اهورامزدا گله مند است و اهورامزدا برای راهبری مردم بسوی راستی و درستی و بیرون آمدن از رنج و تباهی و دروج، زرتشت را بر می گزیند. زرتشت به رهبری مردم برگزیده می شود و پیمان می بندد تا توان دارد در این راه کوشا باشد. او گرچه از سوی روحانی ها و فرمانروایان مورد بی مهری قرار می گیرد ، اما هرگز از پیمان خویش بر نمی گردد زیرا که اهورامزدا همواره پشت و پناه او است. بردباری و تلاش جانانه او سبب شد تا راستی و درستی گسترش پیدا کند و کژی و دروج نابود گردد.
زرتشت تنها با گفتار خود مردم را بسوی راستی فرا نمی خواند ، بلکه او نخست اندیشه خویش را با اشا هماهنگ ساخت و سپس با گفتار و کردار خویش به راهبری مردم شتافت. برای همین است که زرتشتیان وی رو با پیشوند اَشو به چم (معنای) اَشَون می خوانند. اَشَون کسی است که دارای تمامی ویژگی های اشا باشد.
سرانجام، اشو زرتشت پس از 30 سال پیامداری و راهبری هستی بسوی راستی و درستی در هفتاد و هفت سالگی تن گیتوی خویش را بدرود گفت. گرچه تن پاک زرتشت از دیده ها رفت اما راه و پیامش هرگز فراموش نشد و هزاران سال است که جاودانه است. سخنان اشو زرتشت در دفتری به نام گاتها گرد آمده است. گاتا در دل یسنا که یکی از بخش های اوستا است جا دارد.

در ادامه به بخشی از سخنان اشو زرتشت در گاتها می پردازیم:

زرتشت وهومن را بن مایه رستگاری می داند. زرتشت پیروی کورکورانه را رد می کند و دین خود را بر پایه آزادی و خرد پایگذاری کرد.

" بهترین گفته ها را به گوش هوش بشنوید و با اندیشه روشن به آن بنگرید، هر یک از شما خود راه خود را برگزیند."  سروده سوم ، بند 2

زرتشت، اهورامزدا را به یگانگی می شناسد.

"ای خداوند خرد، به یاری اندیشه نیک و خرد رسا، تو را آفریننده همه چیز می دانم."  44 بند 7
در اندیشه اشو زرتشت، انسان ها در گزینش راه نیک و بد دارای اختیار هستند.
ای خداوند اهورامزدا ، این نیز از توست که جهانیان را اختیار داد و راه نمود که بخواهند به راستی گرایند یا دروج را برگزینند. 31 بند 9

زرتشت هر کس را مسئول کار خود می داند و بازخورد اندیشه، گفتار و کردار هر کس به خودش باز می گردد.
کسی که به راستی گراید ، به روشنایی و شادمانی خواهد رسید.و کسی که به دروج گراید، تیرگی بلند دیرپا یا روشنی ناآشکار، همراه با آه و افسوس، بهره اش خواهد بود. به راستی او را وجدان و کردارش بسوی چنین سرانجامی می کشاند.  31 بند 20

اشو زرتشت خوشبختی را در خوشبختی هازمان می داند.

خوشبخت کسی است که در پی خوشبختی دیگران باشد. 43 بند 1

زرتشت برای راهنمایی گمراهان از بیان شیوا بهره می گیرد نه به زور شمشیر.

باشد با گفتار ایزدی و به یاری زبان خویش، گمراهان را به بهترین رهبری کنم. 28 بند 5

آن وخشور برتری هرکس را میزان راستی آنها می داند.

پروردگارا! مردم درست کار را اگر هم کم درآمد و نادار باشند باید گرامی داشت ولی هواخان دروج را چنانچه توانا و پردرآمد باشد باید از بدان به شمار آورد.    47 بند 4

ارائه در فصل نامه هاویشتان